اهالی تالار طی معاملات روز گذشته تصمیمات متفاوت و بسیاری را اتخاذ کردند، عده ای از آنها سهامشان را فروختند و عده ای دیگر در برخی از شرکت ها که تا روز گذشته امکان خرید سهام به واسطه صف  های خرید شکل گرفته وجود نداشت در قالب خریدار ظاهر شدند و عده ای نیز تنها نظاره گر بودند.

از سوی دیگر دیروز کارشناسان و تحلیلگران بازار سرمایه نیز تحلیل های گوناگونی از خود روانه بازار کردند. عده ای معتقدند به ادامه روند نزولی بودند و صحبت از ترکیدن حباب می کردند و عده ای بازار روز گذشته را فرصت خرید و یا اصلاح پرتفوی می دانستند.

اما آنچه که کمتر کسی ب ه آنها طی معاملات دیروز و امروز دقت کرد علت حرکت دسته جمعی نمادها به سمت نزول و صعود بود بطوریکه دیروز اکثریت نمادها قرمز بودن و امروز همان ها سبز پوش شدند.

به اعتقاد اهالی تالار حرکت دسته جمعی یعنی خرد جمعی، یعنی جامعه ای به صورت هماهنگ و حساب شده در یک روز به یک نگاه مشترک برسند و یک اقدام واحد انجام دهند که قطعاً این اتفاق نیز باید دلیلی واحد داشته باشد، اما فراموش نکنیم که بازار سرمایه ما بیشترین تأثیر را از جو روانی موجود ایجاد شده به صورت تعمدی یا غیر تعمدی می پذیرد. حتماً سهامداران زیادی امروز انگشت در دهان گزیدند و سهامی که روز گذشته در پرتفوی خود می دیدند امروز تنها یادش را گرامی داشتند و قطعاً بودند کسانی که امروز با خاطری آسوده و لبخند رضایت بر لب به معاملات می نگریستند.

اینجاست که آن خرد جمعی که قبل تر توضیحش را دادیم در بورس تهران تبدیل می شود به هیجانی آتی در راستای اهداف افرادی فرصت طلب و سودجو.

امروز قصد نداریم از معاملات و سهام شرکت ها یا روند صنایع سخن بگوییم امروز می خواهیم اندکی خودمانی تر با حرفه ای ها و یا به اصطلاح سرد و گرم چشیده های بورس که ادعای کهنه کاری و خاک خوری بورس  را دارند گپی خودمانی و البته بدون تعارف داشته باشیم.

ابتدا اجازه بدهید یادی از گذشته ای نه چندان دور کنیم، گذشته ای که با بازگشت به فروردین ماه امسال آغاز می شود، یادش بخیر پنجم، ششم فروردین بود که ما حرفه ای های بازار سرمایه با یک نیم نگاه به سال 91 بورس و یک نیم نگاه به خبرهای سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی برای خرید سهام مجدداً وارد گود بازار سرمایه شدیم و تازه 1000 تا دلیل هم توی سرمان بود که اگه قرار است سهام بخریم باید شرکتش چنین باشد و چنان باشد و اگر نبود به قول خودمان سهام که قحط نیست نمی خریم این همه سهام خوب.

آنجا بود که برای خرید "شاراک" 757 تومانی، "وپترو" 90 تومانی، "سصوفی" 137 تومانی، "شبندر" 550 تومانی، نفت پارس 750 تومانی، "فارس" تازه وارد و بانک تجارت 135 تومانی و مپنای 235 تومانی که خودمان به عنوان شرکت های بزرگ قبول داشتیم با کلی منت و دلی چرکین گوشی رو بر می داشتیم که از کارگزار بخواهیم حالا یه چند تایی از این سهام بخره ببینیم تا بعد چی میشه.

تازه از تمام این حرف ها گذشته وای به روز کسی بود که از ما می خواست تا یه نگاه خریداری بیاندازیم به سهم هایی مثل "غالبر" 220 تومانی، "کرمان" 85 تومانی، "کاذر" 118 تومانی، "کفرا" 660 تومانی، "چکاوه" 430 تومانی، "کپارس" 107 تومانی، "شپاکسا" 372 تومانی، "کفپارس" 128 تومانی، "دکیمی" 125 تومانی و "کهمدا" 215 تومانی، خدا می دانست که با چه نگاه عاقل اندر صفی و چه صدای رسایی با بادی که به غبغب افتاده و قیافه ای حق به جانب اولین جمله ای که می گفتیم این بود: "من از این سهم ها نمی خرم که"، بعد شروع می کردیم به دلایل کارشناسی خودمون که این شرکت سرمایه ای نداره، خبری توش نیست، صاحب اول و آخرش خودتی، با این سرمایه ما که نمی شه وارد این سهم های کوچک شد و ... هم خودمون حاضر به خرید نمی شدیم و هم اجازه فکر کردین دیگران به این سهام را نمی دادیم.

از طرفی دیگر اگر توی رو دربایستی و از سرمنت مقداری ناچیز از این سهام را خریداری می کردیم اولین اقدام بعد از خرید سهام یا پهن کردن 100 صفحه صورت مالی و عدد و ارقام برای تحلیل بنیادی شرکت بود یا در نمودارهای چارتیستی شرکت پشت کامپیوتر شخصی ساعت ها به دنبال نقطه مقاومت و خروج از سهم می گشتیم.

اینگونه شد که از بازدهی 1353.5 درصدی "غالبر"، 1214 درصدی "کرمان"، 1073 درصدی "کاذر"، 960 درصدی "کپارس" و غیره طی 10 ماه یا جا ماندیم و یا سهم ما از این میزان بازدهی رقمی ناچیز بوده که آن هم به مدد چندین بار خرید و فروش آن سهم به خاطر عدم اطمینان حاصل شده است (البته کامزد کسر شده) باید قبول کنیم که سال 92 برای ما حرفه ای ها فقط کلاس درس بود، کلاسی که شاگرد اول های آن یا آماتور بودند یا صبور.

جالب است که اکثر ما حتی در سهامی که خودمان قبولشان داریم و در طبقه عزیز در دانه های ما دسته بندی شده اند هم نتوانستیم بازدهی حتی به اندازه نیمی از آنچه که محقق کرده اند دریافت کنیم. در جاییکه "رمپنا" 470 درصد، "شاراک" 304 درصد، "وپترو" 301 درصد، "سصوفی" 289 درصد، "شبندر" 174 درصد، "سنفت" 433 درصد و "وتجارت" 190 درصد بازدهی به دست آوردند.

امسال متوجه شدیم که بورس یعنی محل اتفاقات غیر قابل باور، حوادث غیر قابل پیش بینی، شاید مقصر اصلی این اتفاق و این جا ماندن ها نمودارها و اعداد و ارقام روی میز و لپ تاپ ما نباشد مقصر اصلی ذهن ما است، ذهنی که از سال 84 به بعد چارتی را برای خودش ترسیم کرده که خیلی اتفاقات و یا حتی افکار در آن جا نمی شود، شاید اگر آماتورها و تازه واردهای امروز آن سال ها را دیده بودند (84 تا 88) آنها هم امروز همچون ما ظاهر پر ادعای حق به جانب و دلی سرشکسته و پریشان داشتند.

قبول کنیم که اکثر ما امسال به جای آنکه ببینیم و باور کنیم چشم بستیم و ترسیدیم، اما باید دیگر باور کرد باید قبول کرد که دیگر بازار براساس معادلات ما حرکت نخواهد، بازی عوض شده، بازیگران و بازی گردانان هم عوض شدند باید باور کرد بازاری که روز قبل 2388 واحد افت می کند ممکن است امروز نه تنها 1700 واحد رشد کند بلکه امکان خریدن سهامی که روز قبل خودمان دستور فروشش را صادر کردیم امروز یا سخت باشد یا غیر ممکن.

در پایان به نظر می رسد تا این لحظه آخرین درس ما در بورس 92 کنار گذاشتن پیش بینی ها و تحلیل های به روز نشده مان و پاک کردن خاطرات گذشته باشد، باور کنیم شاید سال 92 تا سال های دیگر تکرار نشود و یا شاید است سال 93 فراتر از سال 92 از لحاظ میزان بازدهی باشد پس بهتر است از این پس بورس را آنگونه که هست ببینیم نه آنگونه که می خواهیم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: